Pura vida! (bedankt, proost en het goede leven!) Het is bijna zover..! Morgen vliegen we via Madrid naar huis!! De negen maanden zijn echt voorbij gevlogen. We hebben een geweldige tijd gehad en zouden het zo weer doen! En iedereen aanraden! Hier volgt dus het laatste verhaal op onze site.. Hij heeft er een tijd uit gelegen, door problemen bij reismee.nl. Het werkt nu gelukkig wel weer en alle foto's er verhalen staan er nog op, alleen zijn we al jullie reacties en de maillijst kwijt. Echt balen..! Maar ze kunnen er bij reismee niks meer aan doen helaas. We genieten nu nog van een heerlijk zwembadje op het dakterras van ons hotel, met een mooi uitzicht op Panama stad. De afgelopen dagen zijn we in Kuna Yala geweest, ook wel de San Blas archipel genoemd. En dat was echt bijzonder mooi..! Het bestaat uit 357 eilandjes, waarvan er slechts zo'n veertig bewoond zijn. Het eilandje waar wij twee dagen verbleven heette Guanidup: een mini eilandje, nog kleiner dan een voetbalveld, met tien kleine cabanas met een palmbladerendak en een vloer van zand. Het zeewater was helderblauw en de stranden wit. Verder stonden er tientallen palmbomen met hangmatjes en een schommel.. We hadden als uitzicht natuurlijk de zee, maar ook een onbewoons eilandje met palmbomen, zo'n dertig meter verderop. Én de zon scheen volop. Meer hadden we echt niet nodig! We hebben heerlijk gezwommen, gesnorkeld en gelezen. Ook zijn we nog met de boot naar Isla Perro (Dog Island) geweest om te snorkelen bij een gezonken boot en hebben we een lokale Kuna gemeenschap bezocht. Bij die laatste waren ze die dag een ceremonie aan het houden voor een meisje van twaalf. Omdat ze op die leeftijd puber wordt, worden haar haren afgeknipt en begraven. Die ceremonie duurt drie dagen.. Wij hebben er niet al te veel van gezien, want in het rieten gebouw waar het werd gevierd was het zo verschrikkelijk warm dat we het maximaal tien minuten uit konden houden. We zagen sigaret rokende Kuna vrouwen in hun traditionele kleding een alcoholisch drankje vullen in hun kokosnoot en ze liepen vervolgens in een rij al stampend/dansend het gebouw uit, om vervolgens het ritueel weer te herhalen.. Het was daarnaast ook mooi om te zien hoe ze wonen en leven. Met 2300 man op een klein eiland.. Vanmorgen moesten we het heerlijke eilandje helaas verlaten en zijn we met de boot naar het vasteland gebracht. Vervolgens met een jeep weer naar Panama stad. Hier doen we niet zoveel meer want we zijn hier een aantal weken geleden ook al geweest. Op 20 juni kwamen we toen hier aan, vanuit Miami. Dat was een korte vlucht van maar drie uur. Het viel ons op dat het hier behoorlijk ontwikkeld is allemaal. Het heeft een skyline van hoogbouw en wolkenkrabbers en eromheen ligt veel groen regenwoud. We hebben er die eerste week het Panama kanaal bezocht, de zogenaamde Miraflores locks. We konden goed zien hoe de grote containerschepen door de sluizen heen varen. De dag daarna zijn we naar Casco Viejo gegaan. Dat is een oud gedeelte van de stad, wat helemaal opgeknapt is. De huizen zijn er erg mooi en het heeft sfeervolle restaurantjes en barretjes. We hebben verder nog het Metropolitano park bezocht, een groen woud dat aan de rand van de stad grenst. Ook wel de longen van Panama stad genoemd. Je hebt er apen, schildpadden, veel vogels én muggen.. s'Avonds hebben we op het dak van ons hotel even een frisse duik genomen (het is regenseizoen hier en heel warm en klam), in het donker is het nog mooier met alle verlichting. In de mega grote (en vooral koele!) Allbrook shoppingmall, met het naastgelegen busstation, hebben we geprobeerd een busticket naar Bocas del Toro te regelen. We hebben verspreid over de dag drie pogingen gedaan, maar steeds was er niemand aanwezig. Er zijn tig ticket offices, overal zit iemand, behalve in die voor de bussen naar Bocas natuurlijk.. We werden van het kastje naar de muur gestuurd, totdat we er helemaal klaar mee waren en we een internetcafe zijn ingedoken en een vlucht naar Bocas hebben geboekt. Zo. Klaar, makkelijk! En het scheelt ook nog eens veertien uur in de bus zitten. Vliegend is het slechts een uurtje.. Tijdens de vlucht naar Bocas del Toro hadden behoorlijk veel turbulentie, omdat het maar een klein vliegtuigje was en het niet zo hoog vloog. Eenmaal geland kregen we onze tassen via een smal en laag luikje, behoorlijk onpraktisch.. Die vent zat op z'n knieën alle koffers en tassen er door te drukken! Daarna hebben we voor twee kwartjes een taxi gepakt naar Hostel Paradise Cabanas. Eerst liepen we een heel eind van het vliegveld vandaan omdat de taxi's daar vaak zo duur zijn, maar we moesten weer terug lopen, omdat alle taxi's van het eiland bij het vliegveld gaan staan als er een vliegtuig aankomt.. Ons huisje op palen in een woonwijk genaamd Saigoncito was erg mooi! Het is van de Nederlandse Jenny, ze heeft er in totaal zes sfeervolle huisjes, in een tuin met héél veel kolibries. Bij het huisje kregen we ook twee fietsen (Nederlandse eigenaar hè), ideaal! We hebben er de daaropvolgende dagen veel gebruik van gemaakt. Naar het hoofdstraatje, naar het strand.. In het zand vloog de ketting van Lotte 's fiets d'r af. Pim mocht 'm er weer op leggen! Soms kun je dingen gewoon beter aan een ander overlaten.. Haha. Bij een leuk strandtentje hebben we daarna even wat gedronken. Op de terugweg vonden we de Duitse bakker, eindelijk eens niet van dat zoete brood! En s' avonds hebben we zelf gekookt in ons huisje. We hebben een dag later nog een tour gedaan naar een ander eiland, Isla Bastimentos. Onderweg met de boot zijn we nog gestopt in Dolphins Bay. Er schijnen daar heel veel dolfijnen te zijn, wij zagen drie vinnen.. Maar ook dat was mooi :) Daarna hebben we gesnorkeld bij een mooi rif, waar veel gekleurde vissen zwommen. Eenmaal op Isla Bastimentos zijn we naar Red Frog Beach gelopen. De naam zegt 't al: daar zijn rode kikkertjes te vinden, maar wij hebben ze niet gezien. Wel zagen we een luiaard, oftewel een Lazy Monkey zoals ze die dieren daar noemen. Na een paar dagen Bocas zijn we per boot en bus naar de grens van Costa Rica gegaan. De regen kwam met bakken uit de lucht. Onderweg kwamen we langs Chiquita bananenplantages en moesten we stoppen omdat de bananentrossen aan een touw de weg over werden geslingerd! Het werd begeleid door een man te paard, die de trossen zo her en der wat recht hing. Via een oude spoorbrug over het water liepen we even later de grens over. Bij zowel de Panamese als de Costa Ricaanse douane verliep het allemaal erg vriendelijk en vlot. En toen waren we dus in Costa Rica! We vervolgden de busrit en stopten in Cahuita. Een klein plaatsje, gelegen naast het gelijknamige nationaal park. Het ligt net als Bocas aan de Caribische kust en heeft een beetje een reggae sfeertje. We kregen regelmatig marihuana aangeboden..mafkezen We hebben een wandeling gemaakt door het nationale park. De route was erg mooi, zowel langs het strand als door het regenwoud. En regenwoud was het zeker, we hebben de volledige 8 km alleen maar regen gehad! Geen miezerig buitje, maar stortbuien! We moesten vrij aan het begin een riviertje over steken, die uitkwam in zee. Als de zee zich terug trok kon je er net over heen springen. Pim wel. Lotte twijfelde.. Cameratas op de rug en geen zin om er in te pleuren, het water was allesbehalve helder en iets minder dan een meter diep (hadden ze ons bij de ingang verteld..) Dus bedachten we dat we er wel een boomstam in konden leggen. Die lagen er genoeg. Zo gezegd, zo gedaan. Lotte sprong er op en toen schoot natuurlijk de boomstam weg.. Maar kon zich nog net vasthouden aan een ander dun takje en stond inmiddels helemaal scheef en tot aan de enkels in het water op die boomstam. Pim lag ondertussen bijna op de grond van het lachen. En Lotte maar schreeuwen.. De broek scheurde ook nog kapot, waardoor Pim nog harder moest lachen! Toen het water zich terugtrok, kon Pim haar hand pakken en naar de kant trekken. Ook weer overleefd haha! We zagen daarna nog toekans (wat lotte dacht dat het een gewone merel was), eekhoorns, minikikkertjes, otter, soort grote rat en felgekleurde vlinders. Na Cahuita was het tijd voor Tortuguero nationaal park. Een jungle, waar alles per boot wordt vervoert, omdat er simpelweg alleen maar waterwegen zijn. We stapten het bootje in op weg er naar toe en niet veel later zagen we een slang, kaaimannen, rivierschildpadden, Howler- en Spider monkeys, spoonbills (roze vogels, familie vd flamingo), parkieten en leguanen. Zo mooi allemaal! We hebben ruim vier uur in het langwerpige houten bootje gezeten voor we in het eilanddorp Tortuguero aankwamen. Er zijn geen verharde wegen, geen auto's e.d. Alleen een hoofdstraatje met wat huisjes, restaurantjes en souvenierwinkeltjes. We zouden die avond een wandeling maken en met wat geluk reuze schildpadden zien. Van maar liefst ruim twee meter groot.. Maar de gids vertelde ons dat er al dagenlang geen schildpadden aan land waren gekomen en dat we die hoogstwaarschijnlijk dan ook niet zouden gaan zien. We konden beter morgenvroeg de kanotocht door de jungle gaan doen als alternatief. Erg jammer, maar met de kano er door heen was ook erg mooi. We zagen weer veel apen en verder vooral mooi gekleurde vogels. Onze gids hoorde tijdens de boottocht van een andere gids dat er die ochtend een schildpad uitgezet zou worden bij het turtle conservation centre. Of we daar heen wilden..? Ja! Dus, teruggevaren na anderhalf uur en op naar de schildpad. Het was er al goed druk, we waren niet de enigen die het wilden zien. De schildpad, van ruim één meter groot, had een zendertje op zijn rug gekregen zodat ze 'm drie maanden zouden kunnen gaan volgen. Onder grote belangstelling werd het dier uitgezet en liep die zo snel als ie kon naar de zee! Prachtig! En wij liepen daarna zo snel als we konden naar ons hostel om de tassen te pakken omdat we al tien minuten te laat waren voor de boot naar het vaste land.. Onze gids probeerde al bellend de 'kapitein' op te houden, zodat we de boot niet zouden missen. Het is gelukt, meteen toen we er in zaten scheurde die weg :) De volgende bestemming was La Fortuna, een stadje vlakbij de Arenal vulkaan. We hadden een erg fijn hostel met zwembad. We hebben een trip geboekt naar de vulkaan. We stopten op mooie uitzichtpunten, bij een waterval en maakten een wandeling door het park onderaan de vulkaan. We zagen weer veel apen, vlinders en twee en drietenige sloths (luiaarden). Die laatste zijn zo leuk, echt slome draken! We eindigden de tour bij een thermale bron, maar voordat we daar waren wist onze gids in een sloot langs de weg de mooie groene gifkikkertjes te vinden, waar Costa Rica zo bekend om is. Het zijn echt prachtige mooi gekleurde kleine beestjes! Bij de thermale bron stroomde het warme water zo hard dat we ons vast moesten zetten tegen de stenen. Het was heerlijk warm en we kregen modder op ons gezicht dat de gids verzameld had bij de waterval. Een moddermaskertje onder de brug, hartstikke donker buiten, in het aangenaam warme water en een drankje in de hand, genieten. Op 5 juli, de dag van de wedstrijd Nederland-Costa Rica, zaten wij Nederlanders nog in La Fortuna (Costa Rica dus..) ! In ons hostel zagen we nog twee anderen in oranje kleuren en ja het waren ook Nederlanders :) Met z'n vieren zijn we de kroeg ingedoken. We waren de enige in het oranje tussen alle Tico's, oftewel Costa Ricanen. We kregen over het algemeen leuke reacties en ze wilden steeds met ons op de foto! Ze juichten continu (om niets), als Nederland maar niet scoorde. Wij hadden de hoop al bijna opgegeven toen het tijd werd voor strafschoppen en de Tico's dachten dat ze gewonnen hadden. Ha haaa! Niet dus! Wij konden ons niet inhouden om met z'n vieren zó hard te juichen, ook al waren we sterk in de minderheid!! De Tico's waren erg verdrietig, maar feliciteerden ons en waren goede verliezers. Op eentje na, die wou buiten ff een potje vechten en we kregen een glas bier naar ons toe gegooid. Toen zijn we maar gegaan. Het werd voor ons vier Hollanders een gezellig en laat avondje! De volgende ochtend vertrokken we al vroeg naar Monteverde. Niet al te fris.. We waren ook nog de was vergeten op te halen gisteren en moesten die vanochtend vroeg alsnog terug zien te krijgen. De wasserette was nog dicht, maar had tralies in plaats van ramen. We vonden een stok en Pim wist onze tas d'r uit te pikken en door de tralies te trekken! Snel terug naar het hostel, tassen gepakt en het busje in. Monteverde is een hoger gelegen plaatsje, omgeven door bergen en nevelwouden. Het is er een stuk koeler en het doet wat Zwitsers aan. Wel even lekker! We zijn naar Frog Pont geweest, waar ze alle kikkertjes van Costa Rica hebben. Ook hebben we er een coffee tour gedaan, waar we uitgebreide uitleg kregen over de koffie, van bes tot het zwarte vloeibare goedje. Vanuit Monteverde hebben we een bus gepakt naar de Pan American Highway. Na zo'n anderhalf uur in de berm zitten met onze tassen, kwam de Tica bus er aan. Die moesten we hebben en zou ons naar Granada in Nicaragua brengen: de oudste koloniale stad van zuidelijk Amerika. We waren blij dat we er in zaten. In de berm zaten namelijk nog wat andere toeristen/backpackers, met rum en cola (om half negen 's ochtends..) al yoga'end langs de kant van de weg te prutsen. Wat een volk. Toen we de grensformaliteiten en de tassen controle gehad hadden (onder een primitief afdak en echt geen douane te noemen) deden we onze tassen weer in de bus en hoorden we dat onze bus NIET in Granada zou stoppen. Fijn. Vraag je het de buschauffeur als je in stapt zegt ie ja, vraag je het in de bus nog een keer, zeggen ze ja. Hoe kan 't? We hebben nota bene een busticket naar Granada haha, het staat op ons ticket! Maar goed, ze zouden een extra stop voor ons en nog een paar anderen maken die ook naar Granada moesten. Daar wisten ze wel een vriendje die ons voor dertig dollar in Nicaragua af kon zetten, twintig minuten verder op. Ja dag, da's zo ongeveer een weekloon daar haha! We zijn uitgestapt, hebben nog geen twee minuten gewacht en we hadden een taxi die ons en nog twee anderen voor tien dollar wou brengen. Granada vonden we echt prachtig! Mooie koloniale, gekleurde kerken en sfeervolle pleintjes en heel anders dan de steden in Panama en Costa Rica. Het is alsof je terug gaat in de tijd. Er gebeurd nog heel veel met paard en wagen en er rijden overal koetsen, als alternatief voor de taxi's. Al zagen de paarden er zo vermagerd uit dat wij niet in zo'n koets wilden stappen.. Ze hebben er echter wel veel mooie en hippe restaurantjes, puur voor het toerisme. Die avond hebben we met Ruben en Dominique (de NL'ers uit La Fortuna die inmiddels ook al in Nicaragua waren) gezellig mega grote bierflessen en bekers pina colada gedronken.. Voor nog geen €4 p.p.! De volgende dag zijn we met z'n vieren met de bus naar Masaya gegaan. Een stad met een hele grote markt met werkelijk van alles en nog wat. Maar na een uur, met oa varkenskoppen en stinkende kazen, hadden we het wel weer gehad. We zijn vervolgens met een taxi naar de gelijknamige vulkaan gegaan. De meest actieve van Nicaragua. We konden tot aan de kraterrand komen, maar door de rook/wolken (wat 't ook was) konden we er niet in kijken. Dat was wel jammer. Deze stonk ook lang niet zo erg als de andere vulkanen die we eerder hadden gezien. Met een busje scheurden we daarna weer terug naar Granada en hebben we daar met z'n vieren wat gegeten. Vanuit Granada zijn we naar Isla Ometepe gegaan. Het betekend twee pieken, vanwege de twee vulkanen die op het grootste zoetwatereiland te vinden zijn. Het ligt in Lago de Nicaragua. We willen hier nu net als in Panama ook een kanaal gaan graven.. Met de Che Guevara ferry kwamen we aan. Eenmaal in het hostel bleken we een van de meest vieze kamers te hebben tijdens onze reis. We hebben nog van kamer gewisseld, maar het werd niet veel beter. Jammer dan.. We hebben een scooter gehuurd en zijn het eiland gaan verkennen. Ook hier lopen weer overal dieren los over straat; varkens, koeien, paarden. We hadden mooi zicht op de vulkanen en hebben een bezoekje aan Ojo de Agua gebracht. Een 'natuurlijke' bron (randen van beton haha) waarin je kon badderen. Het was heel helder en lag mooi in het groen. Er zat een restaurantje bij waar we de wk finale gekeken hebben, echter viel de tv de laatste vijf minuten van de wedstrijd uit.. Toen scoorde Duitsland dus ;) Daarna zijn we verder gegaan naar het strand in San Juan del Sur. Bloedheet daar, maar met een verfrissende zee. Lekker even. We hadden een leuk hostel boven op een erg, vanwaar we een mooi uitzicht hadden op het stadje en het Christusbeeld bovenop een andere berg. Vanuit hier hebben we weer de Ticabus gepakt naar Costa Rica. Inclusief weer twee uur 'bermzitten'. In Costa Rica kregen we slechts een stempel in ons paspoort voor acht dagen, omdat we enkel een uitgaand ticket uit Panama konden tonen, niet uit Costa Rica. Anderen hadden allemaal dure bustickets gekocht om Costa Rica uit te gaan, puur om de grens over te komen.. Maar onze goedkopere manier werkte dus ook. Al ging het niet van harte. Ze vroeg ons hoe lang we in Costa Rica wilden blijven. We zeiden negen dagen, toen zette ze bij de stempel een 8. Zeikerd, toen we om één dag extra vroegen kregen we die niet haha! Dan maar iets eerder naar Panama. Na een lange busrit kwamen we aan in San Jose, de hoofdstad van Costa Rica. Daar aangekomen lazen we over de vreselijke rampvlucht..bah Een beetje ontdaan hebben we daarna ergens wat gegeten en hebben we vroeg ons bed opgezocht. In San Jose hebben we wat rondgelopen en het nationaal theater bezocht. Een prachtig oud gebouw, ooit gebouwd door de koffieboeren. Aangezien die het meeste geld hadden. Op wat kerkjes na heeft de stad verder niet veel moois. Dus zijn we niet lang gebleven. We hebben de reis vervolgd naar Manuel Antonio, waar je zowel mooie stranden als jungle hebt. Het nationale park was ontzettend toeristisch, zo veel mensen, dat we tegen elkaar zeiden hier gaan we geen enkel dier zien.. Maar niets was minder waar! Luiaarden, heel veel leguanen, kapucijnaapjes en squirrelmonkey's. Ook zagen we nog een jattende ... (We zijn de naam even kwijt, maar het zag er uit als een wasbeer). Tussendoor hebben we fijn gezwommen en aan het strand gelegen. De dag daarna hebben we een boottocht gedaan met een catamaran. Op zoek naar dolfijnen en walvissen! De grote boot had plek voor tachtig man. Wij waren slechts met z'n twaalven.. Laagseizoen :) De drankjes en het eten waren inbegrepen en het was echt genieten! De boot had ook nog een glijbaan, geweldig! Verder hebben we gesnorkeld en zagen we veel dolfijnen zwemmen, prachtig om te zien. De walvissen hebben we helaas niet gezien. Maar het was weer een topdag! Vanuit Manuel Antonio hebben we een bus naar David, Panama, genomen. We moesten weer lang wachten. Bij ons zaten twee Amerikaanse dames, die in Costa Rica woonden. We een geklets met die twee, geweldig! Bij de grens begon de oudste en de meest onverschillige over een uzi, waardoor de andere helemaal gek werd. Haha en wij maar lachen, maar we dachten we gaan niet te dicht bij jullie in de rij staan. Wat een stel. Eenmaal in David hebben we voor een nachtje een hotel gepakt en zijn daarna naar Boquete gegaan. We hadden twee Canadezen ontmoet in het hotel in David die een auto gingen huren en naar Boquete gingen. We mochten met ze meerijden, fijn! Zij wonen momenteel in Qatar en willen met hun pensioen in Boquete gaan wonen. Het is er wat koeler en doet net als in Monteverde weer wat Zwitsers aan. Ze zetten ons af bij ons hotel en we hebben ze daarna nog een paar keer ontmoet. Erg aardige mensen. In Boquete hebben we met een valley tour wat van de omgeving gezien. We hadden geen trek in een wandeling, vanwege wat er allemaal gebeurd is met de twee Nederlandse meiden. Het voelde voor ons een beetje als ramptoerisme als we dat zouden doen. Het was er erg mooi en groen, met veel watervallen, koffieplantages en bergen. Met een gele schoolbus zijn we na een paar dagen weer richting David gegaan, om daar de bus naar Panama stad te pakken. Elf uur later kwamen we daar aan. Hongerig en moe, dus in de bus terminal maar even bij de mac wat gegeten en daarna snel met een taxi naar het hostel. Daar hebben we de volgende dag de tour naar San Blas geregeld. Ook hebben we een ander hotel geboekt voor morgen, want het hostel waar we waren was echt weer het toppunt van een backpackershol. Daar hebben we het wel een beetje mee gehad.. Behoorlijk typisch volk.. Toen we 's avonds even buiten zaten kwam er een man van tegen de zestig bij ons staan. Hij had een veel te strak gilet-achtig ding aan, een keppeltje op, hij zette een muziekje op en begon enthousiast te dansen en ondertussen sprayde hij zichzelf in met afwasmiddel.. Tjah. Toen besloten we om de dag er na ergens anders heen te gaan. Na één nachtje een gewoon hotel met zwembad op het dak voor dezelfde prijs als het hostel én met normale mensen, zijn we dus naar San Blas gegaan. Dat dat geweldig mooi was hadden we al gezegd :) In onze zwembroek en bikini, op het dak van het hotel, sluiten wij af en zeggen wij: tot heel snel allemaal! Zaterdagavond landen we om half 7 in Dusseldorf. We hebben een geweldige reis gehad en gaan het missen, maar kijken er met heel veel genoegen op terug en hebben heel veel zin om iedereen weer te zien!!! Bedankt voor het volgen en al jullie leuke reacties (die dan wel niet meer op de site staan, maar we wel onthouden hebben)!! Dikke kus van ons, tot zaterdag (of snel daarna!!) Pim & Lotte