Iorana! Oftewel 'welkom' (in het Rapa Nui).

We zeiden in ons vorige verhaal al dat we niet weer zes weken zouden wachten met het plaatsen van een nieuw verhaal, dus bij deze..!

Zondag 20 april hebben we Nieuw-Zeeland verlaten, om vervolgens op zaterdagavond de 19e (!) na zes uurtjes vliegen aan te komen in Papeete, de hoofdstad van Tahiti, een eiland in Frans Polynesië. We moesten de klok maar liefst 22 uur terugzetten, omdat we de datumlijn waren gepasseerd. Raar idee!

Toen we laat in de avond het vliegtuig uitstapten kwam de warmte ons al tegemoet, heerlijk. Toch weer een heel stuk warmer dan Nieuw-Zeeland. Op het vliegveld werden we ontvangen door twee gitaarspelende Tahitiaanse mannetjes en een danseres, allemaal in bloemetjes outfit :) We konden zo de douane doorlopen, zonder stempel in ons paspoort te krijgen, omdat het een land van Frankrijk is. Dat ging dus lekker vlot. De Franse eigenaar van het hostel waar we twee nachten zouden blijven zou ons ophalen van het vliegveld. Hij was een uur te laat, omdat hij eerst twee verkeerde mensen van het vliegveld had afgehaald in plaats van ons, namelijk twee Pakistaners, haha gek, hij vond het helemaal geweldig! Hij had Lotte geroepen en de twee Pakistaners hadden geschreeuwd ja ja! Dus hij had ze maar meegenomen en onderweg was hij er achter gekomen dat het niet klopte..
Dus, een uur later reden we dan naar het hostel. Onderweg nog even bij een benzinepomp een baguette met la vache qui rie gekocht (Frankrijk he!) en die lekker rond middernacht bij ons huisje opgegeten. We deelden het huisje met een gezin uit Moorea, die al lagen te slapen.

De volgende dag, met weer een stokbrood en Franse kaas als ontbijt, zijn we naar het strand gelopen. Heel mooi! En warm! Het was er super druk omdat het zondag eerste paasdag was, het hele eiland was naar het strand gekomen.

Maandag hebben we de boot naar Moorea gepakt. We moesten nog haasten, want er gingen die dag (2e paasdag..) maar een paar boten. De jolige Fransman zou ons brengen, maar hij was nogal lang van stof en kon echt uren met je praten. Wel heel gezellig! Hij vertelde dat hij tijdens zijn dienstplicht naar Tahiti was uitgezonden en er nooit meer weg was gegaan. Hij woont er nu met zijn vrouw en drie kinderen, runt een hostel en wil nooit meer terug naar Frankrijk, behalve om zijn familie eens in de paar jaar te bezoeken. Toen volgde de hele geschiedenis van Frans Polynesië, vervolgens een half uur durende film over surfwedstrijden die jaarlijks op het eiland worden gehouden en ten slotte een heleboel foto's van hem en zijn gezin tijdens een vakantie op een van de andere eilanden daar in de buurt.. En toen kwamen we er achter dat de boot over 25 minuten zou gaan. Dus, hoppa, snel de tassen gepakt, auto in en naar de boot gescheurd. Bleek daar dat ie een half uur later ging haha, gered dus.

De boottocht naar Moorea was echt prachtig. Het water is zo ontzettend helder en mooi van kleur en we zagen onderweg ook nog dolfijnen.. Ook de boot was prachtig!! Naar Europese maatstaven natuurlijk en geen misselijke taferelen zoals in Thailand. Het was ook maar drie kwartier varen. We wilden graag naar Moorea omdat de stranden daar nog veel mooier zijn dan op Tahiti. Nou, dat zagen we in de auto onderweg naar ons huisje al. Niet normaal hoe helder het water daar is. Zo mooi! Onderweg hebben we eerst weer wat boodschappen gedaan, omdat er niks in de buurt van ons huisje zat. Een week lang niks doen aan zee.. Alleen maar in de zon liggen, lezen, zwemmen en kajakken (die konden we gratis gebruiken).

Ons huisje was prachtig! Met een mooi rieten dak, een balkonnetje en slechts vijftien meter van zee, waar kajakken geweldig was op dat heldere water. Maar hele dagen niks doen, is niet echt aan ons besteed.. Dus hebben we voor twee dagen een scooter gehuurd. Een mooie manier om het eiland te verkennen. We zijn 'm helemaal rondgereden (dat is slechts 60 km) en onderweg gestopt op prachtige plekken. Op een punt kon je super mooi op het Sofitel kijken; een luxe resort met huisjes met rieten daken op het water.. Waar je €800 betaald voor één nacht. Dat was ons net iets te duur. Maar wij hebben er op een afstandje ook van genoten en iets verderop gebruik gemaakt van dezelfde zee ;) prachtig!
Toen door, naar meer luxe, namelijk het Hilton. We zijn de receptie doorgelopen en het restaurant ingelopen alsof we er zelf een huisje hadden (hetzelfde soort als Sofitel) hebben wat drinken en eten besteld en heerlijk aan het water gezeten, met uitzicht op de waterbungalows. Super! Toen we wilden betalen vroegen ze ons kamernummer. We dachten we kunnen er best zomaar een opnoemen, maar dat hebben we maar niet gedaan haha. We zeiden dat we er geen kamer hadden en we nu wilden betalen. Na een 'oh, no room?' betaalden we en zijn we ons scootertje weer opgesprongen. Heerlijk zo'n dagje!

De volgende dag hebben we weer een rondje gemaakt met de scooter. We zijn naar een mooi uitzichtpunt gereden en naar mooie strandjes. Ook hebben we maar weer wat boodschappen gedaan voor de komende paar dagen, zodat we genoeg hadden om de week door te komen. Haha nou je had ons moeten zien met al die tassen op het scootertje en een stokbrood tussen ons in! Twee ronde helmpjes op de kop, een prachtig strandje op de achtergrond.. We konden zo in een brochure :) idyllisch plaatje hahaha!

Toen moesten we ons scootertje helaas weer inleveren. Dus mochten we weer aan het strand liggen, zwemmen, kajakken, lezen.. De eigenaresse van de huisjes kwam ons regelmatig wat lekkers brengen zoals bananenpannekoekjes, bananenbrood en vers fruit.
Na een week zijn we de boot weer opgestapt, terug naar Tahiti. We zijn Papeete nog even ingelopen, maar dat was erg warm met al onze tassen. Dus hebben we een bus gepakt naar het vliegveld. Daar hebben we vervolgens 13 uurtjes gewacht op onze vlucht, dus konden we mooi de laatste boeken uitlezen..! Toen we door de douane gingen om het land uit te gaan, konden we het niet laten om toch nog even heel vriendelijk een stempel voor ons paspoort te vragen. De man in het hokje begon te lachen en zei 'vooruit dan, normaal doen we dit niet'. Wij dachten moooooi! Toch nog een stempeltje van Tahiti!

Na zes uur vliegen kwamen we aan op Paaseiland, oftewel Rapa Nui (= grote rots) zoals de eilanders het zelf noemen. Het is een Polynesisch eiland in de Grote Oceaan, dat staatkundig bij Chili hoort (3600 km / 5 uur vliegen verderop) en een provincie van dat land is. Paaseiland is vooral bekend door de honderden Moai (stenen beelden) die er te vinden zijn. Die zijn erg mooi, meters hoog, tonnen zwaar en indrukwekkend om te zien. De hoofdstad van Paaseiland is Hanga Roa, een klein dorpje en tevens het enige dorp op het eiland. Maar wel een erg leuk dorpje met veel restaurants en winkeltjes. Alles is er ook heel puur; je vindt er geen grote hotel ketens en alles is lokaal geregeld. Geen massatoerisme.
Het eiland is ongeveer even groot als Texel en er wonen slechts 6000 mensen. Het is een van de meest geïsoleerde eilanden ter wereld: het dichtstbijzijnde bewoonde eiland, Pitcairn, ligt er 2075 km van vandaan. De naam Paaseiland werd gegeven door Jacob Roggeveen, die op paaszondag in 1722 met drie schepen het eiland aandeed.

Wij zijn er een week geweest. Langer dan de meeste toeristen daar, maar we hebben ons er prima vermaakt. Er is veel meer te doen dan op Tahiti en Moorea. We hadden een tentje gehuurd op een camping vlakbij Hanga Roa, inclusief matrasje, slaapzak en een mini bagagetentje. Leuk én goedkoop.
De eigenaar van de camping haalde ons op van het vliegveld en deed ons meteen een bloemenslinger om de nek :)

Die middag zagen we al het eerste moai beeld. We vonden het best wel bijzonder om het in het echt te zien en hebben meteen maar een eilandtour geboekt. De beelden zijn gehouwen uit vulkanisch gesteente en hebben de vorm van een torso met een veel te groot, langwerpig hoofd. Onderzoekers denken dat de beelden stammen uit de elfde eeuw en dat het overleden familieleden moeten voorstellen of toen nog levende stamhoofden. Hoe de beelden van de vulkanen, waar ze uitgehakt werden, naar hun definitieve plaats werden gebracht is nog steeds niet duidelijk. Ze hebben er allerlei theorieën over.

Tijdens de eilandtour hebben we nog veel meer moai beelden gezien. Veel gevallenen (omgegooid tijdens vroegere clan oorlogen) en veel staande (ze zijn later door onderzoekers weer rechtop gezet). Bij Tongariki staan er vijftien naast elkaar, opgesteld op een ahu, een platform, en kijkend naar het binnenland. De zee ligt erachter.. Heel erg mooi! In het nationale park konden we vervolgens heel veel moai's zien die nooit verder zijn gekomen dan de plek waar ze zijn uitgehakt. Ze staan tegen de vulkaan aan en sommigen liggen zelfs nog in het gesteente, omdat ze nooit volledig zijn uitgehakt. Aan het eind van de dagtour zijn we nog naar Anakena beach geweest, een tropisch strand met veel palmbomen (en vallende kokosnoten, waarvoor we zelfs door de parkranger werden gewaarschuwd!) met ook weer moai beelden. Echt prachtig, jammer alleen dat het bij ons net begon te regenen..

's Avonds had de eigenaar van de camping een vis bbq georganiseerd. Bijna alle camping gasten, zo'n 12 man (niet zo veel ivm naseizoen), waren er; Japanners, Chilenen, een Argentijn, een Braziliaan en wij de twee Hollanders. Het werd een erg gezellig avondje! Met Chileense pisco, wijn, bier.. Om half drie 's nachts zijn we onze tent ingedoken.
De volgende dag hadden we een snorkeltrip.. Uitwaaien op het bootje en het verfrissende water in, dat deed ons goed haha. We hebben gesnorkeld bij een mooi rif, maar je hebt er bijna geen vissen, dat was wel jammer. Dat komt doordat er bijna geen plankton is. Later zagen we in het haventje nog wel twee reuzeschildpadden zwemmen.

De volgende avond hebben we een lokale dansvoorstelling bezocht, erg leuk om te zien. We mochten meedansen op het eind, maar dat hebben we maar niet gedaan. Het is echt niet normaal hoe soepel die mensen in hun heupen zijn. Daar zijn wij dus echt niet tussen gaan staan.. Gelukkig voor ons waren er genoeg bezoekers uit Zuid-Amerika die het wel heel erg graag wilden. Ze stonden echt te popelen om het podium op te gaan! Heel serieus, enthousiast en nogal overdreven (vonden wij..) dansten ze mee, balend dat ze even later het podium weer af moesten!

Tijdens onze laatste dag op Paaseiland zijn we een vulkaan opgelopen, naar het kratermeer Rano Kau. Het uitzicht was super. We hebben er ook nog het dorpje Orongo bezocht, waar traditionele huizen staan en talloze rotstekeningen van de vogelman te vinden zijn. We hebben de dag afgesloten met een geweldige felrode zonsondergang bij Tahai, waar meerdere moai beelden staan. Een mooie afsluiter van Paaseiland.

We zijn nu in Santiago, de hoofdstad van Chili. Afgelopen dinsdag zijn we hier aangekomen, vanuit Paaseiland dus, met een binnenlandse vlucht van vijf uur..! Ook hier is het weer erg mooi en we vermaken ons prima. We gaan richting het noorden reizen, om vanuit daar Bolivia en Peru in te gaan. Zodra we weer genoeg te vertellen hebben horen jullie weer van ons!

Liefs Pim & Lotte